“ သတိဆုိတာ ပုိသည္မရွိ ”

“ ဆရာေတာ္ဦးပ႑ိတက ကၽြန္မကို သတိဆိုတာကို
အၿမဲလက္ကိုင္ထားဖို႔ တိုက္တြန္းေျပာၾကားသြားပါတယ္။
◙ သဒၶါလို႔ေခၚတဲ့ ယံုၾကည္မႈ၊
◙ ၀ီရိယလို႔ေခၚတဲ့ အားထုတ္မႈ၊
◙ သမာဓိလို႔ေခၚတဲ့ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ၊
◙ ပညာလို႔ေခၚတဲ့အသိဥာဏ္ရိွမႈ၊
◙ သတိလို႔ေခၚတဲ့ မေမ့မေလ်ာ့အမွတ္
ရမႈ ။ ဆိုတဲ့ တရားငါးပါးထဲမွာ -
သတိတရားဟာ ပိုတယ္မရိွပါဘူး။ ပညာလံုေလာက္စြာ
မပါတဲ့ သဒၶါအားႀကီးမႈဟာ မ်က္ကန္းယံုၾကည္မႈမ်ဳိး
ျဖစ္ေစပါတယ္။ လံုေလာက္တဲ့သဒၶါမပါတဲ့ ပညာ
အားႀကီးမႈဟာ မလိုလားအပ္ေသာ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္
မ်ားျပားမႈမ်ဳိး ျဖစ္ေစပါတယ္။ သမာဓိအားနည္းၿပီး
၀ီရိယလြန္ကဲမႈဟာ ဂနာမၿငိမ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစပါတယ္။
၀ီရိယမလံုေလာက္ဘဲ သမာဓိအားႀကီးျခင္းဟာ
ပ်င္းရိျခင္းကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္
အတြက္ သတိဆိုတဲ့အရာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ပိုတယ္
မရိွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း “ သတိဆိုတာ ပိုသည္မရိွ၊
လိုသည္သာရိွ၏ ” လို႔အဆိုရိွတာပါ။