ကမာၻဦးစ ထိုကာလက
ဧဒင္ဆိုတဲ့ ဥယ်ာဥ္ျခံၾကီး
အထဲမွာေတာ့ အတြဲတစ္တြဲ
ေအးလူေပ်ာ္ရြင္ ခ်စ္ခင္ၾက၏….တဲ့
တစ္ေန႕ေသာအခါ
မာရ္နတ္ေစညြန္း ေတာ္ကီမြန္း၍
အသက္ပန္းသီး ငတ္ၾကီးက်ေလေသာ္
ပူပင္ေရာက္ရ ေဂါ့ဒ္ဘုရားေဒါပြ၏….တဲ့။
ထိုထိုျပစ္ခ်က္ ရံုးမတက္ပဲ
ခ်က္ခ်င္းစီရင္ ျမိဳင္မွႏွင္သျဖင့္
အာဒံ၊ဧ၀ ေတာက္ေတာက္ယိုကာ
ေတာင္းပန္လည္းမရ ေျခလ်င္ေညာင္းၾက၏….တဲ့။
ဤလင္မယား ကိစၥမ်ားကာ
သားႏွင့္သမီး၊ေျမးျမစ္တီတြက္
တစ္ျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ မဆံုးသံသရာရွည္ေသာခါ
လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အျပားက်ယ္ေလ၏….တဲ့။
ယခုေခတ္ခါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး
ျမိဳ႕တက္ေတာသား အူေၾကာင္ၾကား
ရရာအလုပ္ေဖြရွာလုပ္ေသာ္
အေရာင္းဌာန ေနရာက်၏….တဲ့။
ရာထူးစာေရး ခိုင္းေတာ့အစံု
သူေဌးတူမ အပ်ိဳလွႏွင့္
မ်က္ေစာင္းခ်င္းခ်ိတ္
ႏွလံုးသားခ်င္း ဒိတ္ေလ၏….တဲ့။
ထိိုထိုသတင္း သူေဌးမင္းၾကား၍
ေဒါသမ်က္ၾကီး ဆူပူေဆာင့္လ်က္
ႏွစ္ျပားမတန္ သူဆက္ဆံကာ
ရာထူးမွႏုတ္ အလုပ္ျဖဳတ္ေတာ့၏….တဲ့။
ငါ့လက္ေရာက္မည့္ ထိုပန္းသီး
မစားပဲအေ၀းမွသာ ေမွ်ာ္ရရွာသည္
အျပစ္လည္းမရွိ ငိုင္သည့္ငတံုး
နာမည္ေမးေသာ္ လဂြန္းအိန္ဆို၏….တဲ့။